ภาคพิเศษ ปะทะ เจ้าชายบาโร วาเนบลี

เนื้อเรื่อง

ช่วงเวลา: เล่ม 4 ตอนย้อนเวลา ไปเจออลิเซีย

หลังจากจบรายการโชว์ หมากกระดานเกียติยศครั้งประวัติระหว่าง เอเดน และเดมอส แล้วสามสิง
ของเราก็ไปที่ห้องพยาบาล เพื่อนำร่างไร้สติ ที่ใจสู่จนวินาทีสุดท้ายไปรักษา และเมื่อสองสิงแห่งเอเดนเดินกลับมา

“ ฉันว่าศึกครั้งนี้ แผ่นดินประชาชนของฉันชนะเชียว”วิลเลี่ยมเอ่ย หลังจากเงียบไปนาน

“อย่ามั่งใจให้มากนัก”บาโรเอ่นย้อน

“แต่เท่าที่ฉันวิเคราะห์ ป้อมอัศวินของนายดีไม่ดีจะผ่านปราสาทขุนนางมาไม่ได้ด้วยซึ่ง”วิลเลี่ยมวิเคราะห์ 

“หือ”บาโรคำราม ด้วยอารมณ์ที่กรุ่นโกธรสุดๆๆ ซึ่งทำให้บรรดาผู้ติดตามที่ตามมาด้วย อันได้แก่
เฟริน คาโล และบรรดานักเรียนของป้อมอัศวินและแผ่นดินประชากร เสียววาบ แทนคุณนักพเนจรช่างเจรจา

“เอาน่ามันก็แค่การวิเคราะห์ของฉันเท่านั้นเองนะ” วิลเลี่ยมอธิบาย หลังจากที่เห็นสภาพบรรดาผู้ติดตามที่หน้าซีดกันไปเป็นแถบๆๆแล้ว

“ช่างเหอ ว่าแต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ไม่ได้ตัดสินกับนายสิ”บาโรเอ่ย ทำเอาสายตาของแต่ละคนที่เห็นเหตุการณ์งงกันไปตามๆๆกัน

“ก็คงงั้งมั้ง”วิลเลี่ยมตอบด้วยน้ำเสียงที่ยากจะมีใครรู้ถึงอารมณ์ผู้พูด

“ถ้างั้งคงต้องมาตัดสินกันที่นี้ละนะ วิลเลี่ยม กรีน”บาโรท้าพร้อมหยุดเดิน ทำเอาคนที่เดินตาม
หลังมาเบรกกันแทบไม่ทัน แต่ดูเหมือนคนโดนท้ายังทำหน้าเหมือนทองไม่รู้ร้อน

“นายนี้ชอบใช้กำลังเสียจิง”วิลเลี่ยมเอ่ย ด้วยใบหน้าไม่ทุกข์ร้อนอันใด

“ก็ฉันมันคนป้อมอัศวินนิ เร็วมาตัดสินกันได้แล้ว รับมือ”สิ้นเสียง บาโรก็เรียกดาบปราบมารออกมา พร้อมโจมตีด้วยความเร็วและแรง หมายไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว

“เคร้ง”เสียงปะทะของดาบ แต่นั้นหาใช่ดาบของนายนักพเนจรไม่ แต่นั้นเป็นดาบของอัศวินที่ตั้งโชว์ภายในปราสาท ที่เจ้าชายน้ำแข็งหยิบมารับดาบปราบมารแทนนักพเนจรที่ไม่เห็นค่าของชีวิต 

ภาพที่ปรากฎขึ้นนั้นเป็นภาพชวนสยองที่ทำเอาหัวใจเฟรินแทบร่วง แต่มันกลับเป็นภาพที่น่าแปลกใจในสายตาของวิลเลี่ยม บาโร และนักเรียนเอดินเบิร์กคนอื่นๆๆ

“คาโล...”เฟรินพูดด้วยเสียงที่แสนจะเบา ทำให้เสียงที่ดังกว่าของหัวหน้าแผ่นดินประชากรขัดขึ้น

“นี้หรือหัวหน้าป้อมอัศวิน รังแกล้งเด็กชัดๆๆ” วิลเลี่ยมเอ่ยยั่ว 

ไอ้นักพเนจรบ้า ถ้าคาโลเป็นไร ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ เฟรินตะโกนในใจ

แล้วทันใด ดาบที่คาโลถืออยู่ก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นดาบของจริงที่คมกริบ ส่วนดาบของหัวหน้าป้อม
อัศวินนั้นจากดาบปราบมารที่ใช้ก็ถูกเปลี่ยนเป็นแค่ดาบจากหุ่นกระป๋องตัวหนึ่ง

แล้วการปะทะก็เริ่มขึ้นใหม่โดนมีวิลเลี่ยมเป็นผู้บรรยายเพลงดาบของเจ้าชายบาโรไปเรื่อยจนในที่จนเจ้าชายนักรบก็ทนไม่ไหว

“วิลเลี่ยม”เสียงคำรามจากเจ้าชายนักรบ

“ก้อได้ก็ได้”วิลเลี่ยมกล่าว แล้วการปะทะก็เริ่มขึ้นใหม่ แต่คราวนี้กับสั้นลง เพียงดาบเดียวหลังจากการเริ่มปะทะครั้งใหม่นี้ ดาบของเจ้าชายนักรบก็ตวัดดาบของเจ้าชายน้ำแข็งจนหลุดมือไป

“คาโล”เสียงตะโกนลั่น และการปรากฏตัวเข้ามารับดาบแทนเจ้าชายน้ำแข็งนั้น

“หือ”เจ้าบาโรคำราม

“ผมว่าพอแค่นี้ดีกว่านะฮะ”เฟรินพูด แต่ดูเหมือนเจ้าชายนักรบจะไม่สนใจ กลับโยนดาบมาให้เธอ

“ในเมื่อเธอเข้ามาขว้างก็มาสู้กัน”เสียงเอ่ยจากเจ้าชายที่ตอนนี้อารมณ์กรุ่นโกธรเริ่มจะปะทะเข้ามาอีกแล้ว

“หัวหน้าป้อมจะรังแกล้งแม้กระทั่งเด็กผู้หญิง”วิลเลี่ยมยังยั่วต่อ

“ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะฮะ”เจ้าตัวดีเอ่ย โดนไม่ได้ดูสารรูปตัวเองเลย

“ไม่ใช่ผู้หญิงแล้วนี้”วิลเลี่ยมกล่าวอย่างงง แต่ยังไม่ทันพูดจบเฟรินก็เดินไปหาเจ้าชายน้ำแข็งแล้วกระซิบ

“คาโลสร้อยที่พ่อฉันให้สำรองอยู่ไหน”เฟรินถาม

“จะเอาไปทำไร”คาโลเอ่ย

“เอาเหอน่า”พูดเสร็จคาโลก็หยิบสร้อยขึ้นมาแล้วสวมให้เฟริน ทันใดจากร่างที่เป็นหญิงก็เปลี่ยนเป็นร่างเด็กชายทันที

“ให้แค่ครั้งเดียวนะ แล้วอย่าลืมรางวัลละ”คาโลกระซิบคำพูดหวานหลายๆๆคำ ก่อนที่เฟรินจะเดินไปหาวิลเลี่ยม

“นี้ไงฮะ”เฟรินเอ่ย

“โหมีของดีด้วยแหะ ไม่ธรรมดา ริชชี่น่าจะเห็น”วิลเลี่ยมเอ่ยอย่างพยายามเก็บสีหน้าสุดๆๆ

“ก็ดีมาสู้กัน”บาโรเอ่ยท้าต่อ

“ทำไมผมต้องสู้ด้วยละฮะ”เฟรินเอ่ยถาม

“รับมือ”แต่เจ้าชายนักรบกลับไม่ยอมฟัง กลับเข้ามาจู่โจมเธอทันที

เฟรินได้แต่ใช้ดาบรับดาบ หรือไม่ก็กระโดดหลบคมดาบของเจ้าชายบาโร  ตอนนี้คาโลแทบจะแช่งแข็งที่แห่งนั้นไปแล้ว

“ทำไมอาการหนาวขึ้นเนี่ย ”วิลเลี่ยมเอ่ย แต่แล้วคำตอบที่ได้จากสาวน้อยที่เบื้องหน้านี้ซึ่งอยู่ในร่างผู้ชาย ก็สามารถคล้ายความสงสัยได้มากโข

“ไอ้คาโล แกอย่าพึ่งแช่งแข็งได้ไหมวะ” เจ้าตัวยุ่งเอ่ยหลังจะกระโดดหลบคมดาบแบบเส้นยาแดงผ่าแปด

“ถ้าเธอเข้าแต่หลบ ฉันเอาจริงแน่”บาโรเอ่ยแล้วคมดาบก็เฉียดร่างของเฟรินเป็นทาง เรียกเลือดสดๆๆในไหลจากร่างของเจ้าหล่อน และในทางกลับกันกับเพิ่มความเย็นมากขึ้นอีกด้วย

“รู้ไหมฮะ เลือดมันต้องชำระด้วยเลือด”เมื่อเจ้าตัวยุ่งพูดจบก็กระโจนเข้าไปปะทะกับเจ้าชายนักรบอย่างรวดเร็วทำเข้าเจ้าชายที่มักจะโจนตีฝ่ายเดียวบัดนี้ ได้แต่ใช้ดาบรับดาบของเฟริน แล้วขยับยิ้มเย็นๆๆให้

“น่าสนุกนิ”บาโรกล่าว แต่ต้องนี้สายตาของเฟรินเริ่มเปลี่ยนไปจากที่เคยขี้เล่นบัดนี้เป็นสายตาแห่งการเข่นฆ่ารวมทั้งรังสีอำมหิตที่อยู่รอบตัวเฟรินทำให้บรรยาอากาสตอนนี้วิลเลี่ยมเริ่มชักจะกลัวๆๆขึ้นมา

“เธอเป็นใครกันแน่” คำถามที่ตะโกนอยู่ให้ใจของทุกคนในเวลานี้

“ดาบสุดท้ายแล้วนะ”บาโรตะโกน แล้วก็พุ่งเข้าไปหาเฟรินด้วยความแรงและเร็ว ทำให้ดาบในมือของเฟรินหลุดมือไป และนั้นเป็นสัญญาแห่งการสิ้นสุด

“เธอชื่ออะไรนะ”คำถามจากเจ้าชายนักรบ

“เฟรินฮะ”เฟรินตอบ และคาโลที่เห็นสภาพของเจ้าหญิงอันเป็นที่รักของตนอยู่ในสภาพที่เลือดโชกตัวก็แทบจะวิ่งเข้ามาร่ายเวทรักษาทันที ซึ่งในสายตาคนอื่นๆๆเหมือนคู่เกย์กันก็ตาม แต่เมื่อคาโลเห็นสายตาแปลกๆๆกำลังจ้องมองเขาอยู่ก็เข้าใจ จึงถอดสร้อยที่เฟรินสวมอยู่ออก แล้วจากร่างเด็กหนุ่มที่สู้กับเจ้าชายนักรบเมื่อกี้ก็กลับเป็นร่างสาวน้อยอรชรเหมือนเดิม

“ดื้อที่สุด”คาโลพูด พร้อมกับร่ายเวทรักษาเด็กดื้อตรงหน้า

“หวานกันจริง”วิลเลี่ยมเอ่ย เพียงแค่คำพูดนั้นก็ทำให้หน้าของคนที่ถูกพูดถึงเมื่อกี้หน้าขึ้นสี

“บาโร วิลเลียมเห็นเฟรินไหม”เจ้าหญิงคนงามวิ่งมาถามเพื่อนทั้งสอง เนื่องจากไม่เห็นเจ้าตัวยุ่งมาตั้งแต่จบกระดานหมากแล้ว

“นี้ไง”วิลเลี่ยมเอ่ย และเมื่ออลิเซียเห็นสภาพของเจ้าตัวยุ่งของเธอนั้น

“ไปทำอะไรมานั้น”อลิเซียถามขึ้น

“คือ...”เฟรินไม่กล้าตอบ

“ปะดาบกลับเจ้าชายสุดที่รักของเธอไง”วิลเลี่ยมตอบแทน บัดนี้ใบหน้าของเจ้าหญิงคนงามก็เรื่อสีไปแล้วด้วย

“เฟริน กลับได้แล้ว”เจ้าหญิงคนงามกลบความอายด้วยการลากตัวยุ่งกลับหอ

“เดี๋ยวฮะ เจ็บนะฮะ”เฟรินโวย แต่นั้นกลับเรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้าง รวมทั้งเจ้าชายคาโลและเจ้าชายบาโรที่ไม่ค่อยหัวเราะก็หัวเราะออกมาด้วย

จบ 

****************************************************
ทุกคนตอนนี้มันเปลี่ยนระบบ เราอัพฟิกเก่าไม่ได้อะ ช่วงนี้คงต้องงดกันก่อนนะค่ะ  แล้วถ้าอัพได้เมื่อไรจะอัพให้นะค่ะ เลยเอาไอ้นี้มันก่อนเพราะมันสร้างเรื่องได้อย่างเดียวอะ อย่าลืมเม้นกันนะค่ะ